meer informatie over microscopen

Het preparaat zit onder de lens, meer informatie over de sterke lenzen op een hele kleine afstand (fracties van een millimeter). Met duurdere microscopen kan het monster horizontaal worden verplaatst in de X- en Y-richtingen met behulp van een kruistafel (niet weergegeven in de afbeelding); afstanden kunnen worden afgelezen van een noniusschaal. Afstelling langs de Z-as (focussering) gebeurt door de kruistafel of de buis (zie afbeelding) op en neer te draaien, afhankelijk van het type microscoop. 

Verschil oude en nieuwe microscopen?

Oudere microscopen deden dit met een buisje; in moderne, waar (zware) fotoapparatuur vaak aan een buis is bevestigd, beweegt alleen de kruistafel.  Voor een goed beeld is een goede lichtbron net zo belangrijk als een goed lenssysteem. Achter het monster bevindt zich een condensor (hier in de microscoop niet getoond) die het licht van de lichtbron concentreert en bij voorkeur evenwijdig naar boven uitstraalt. De lichtbron kan onder de voorbereidingstafel worden ingebouwd of kan extern zijn. In het laatste geval wordt het licht via een verstelbare spiegel op de lens gereflecteerd. Het condensor gedeelte heeft ook een diafragma om de hoeveelheid licht aan te passen en meestal een of meerdere filterhouders die werken met gekleurd licht of polarisatiefilters. 

Onderdelen van de microscoop 

Er zijn meestal twee handvatten voor focus, grof met een interval in centimeters en fijn dat 1-2 millimeter beweging mogelijk maakt met een paar draaien van het handvat. Bij hoge vergroting is de afstand tot het monster zo klein dat de lens gemakkelijk door het monster kan worden gedraaid. Om dit te voorkomen hebben goede lenzen een veiligheidsveer die meegeeft onder druk. Bij zeer hoge vergroting moet olie-immersie worden gebruikt om optimale beelden te verkrijgen: de lens wordt ondergedompeld in een speciale olie met het preparaat om lichtbreking veranderingen in het lucht glas te voorkomen, wat leidt tot een vermindering van maximale vergroting. bereiken uitbreiding (Zie daarvoor het numerieke diafragma).

Monoculair of binoculair?

Een biologische microscoop kan monoculair of binoculair zijn. Een biologische microscoop wordt gebruikt om objecten met doorvallend licht en een vergroting van ongeveer 10-1000x te bekijken. Optische microscopen zijn beperkt tot ongeveer 2000×; hogere vergrotingen zijn mogelijk, maar geven niet meer details weer. De golflengte van zichtbaar licht is 380-780 nm. Kleinere details zijn niet zichtbaar. Deze microscopen worden voornamelijk gebruikt in de geneeskunde en biologie om te kijken naar micro-organismen, cellen en weefsels. Biologische microscopen hebben vaak twee oculairs, waardoor je met beide ogen tegelijk kunt zien (“verrekijker”). Diepte kan worden gezien wanneer de microscoop zo is ontworpen dat beide ogen afzonderlijk vanuit verschillende hoeken door dezelfde lens worden bekeken. Als beide ogen onder dezelfde hoek door de lens kijken, kun je geen diepte zien.